Ze was een meisje zonder kansen

Haar moeder was een kruimeldief

Haar pappie wilde met haar dansen

Vergreep zich aan zijn dochter

Op een dag werd zij geslagen

En maakte hij haar hondje af

Haar enigst vrind in donkere dag

Hete tranen op zijn graf

Na achtien jaren moest ze trouwen

Ze wist dat het niet duren kon

Het kleine jochie mocht ze houden

Achter de wolken schijnt de zon

Achter, achter, achter de wolken schijnt de zon

Achter, achter, achter de wolken schijnt de zon

Ze zingt haar liedjes in de straten

De mensen lachen haar slechts uit

Ze draagt de spotternij gelaten

Is het een wonder dat ze ...

Ze schonk haar lichaam aan zovelen

Zodat ze er van leven kon

Het kon haar o zo weinig schelen

Achter de wolken schijnt de zon

Achter, achter, achter de wolken schijnt de zon

Achter, achter, achter de wolken schijnt de zon

Toen kwam aan al haar leed een einde

Ze had lachen niet verleerd

Haar leven nu gevuld met vreugde

Ze zag het licht en werd bekeerd

Al haar pijn vergeten

Geloof me was de nieuwe bron

Zij heeft het altijd wel geweten

Achter de wolken schijnt de zon

Achter, achter, achter de wolken schijnt de zon

Achter, achter, achter de wolken schijnt de zon