Ze zit hier alleen in de trein en ze duikt in haar jas

En kijkt uit het raam en ze vraagt zich af

Hoe zou het voelen jezelf te zijn

Want soms doet het pijn als ze huilt maar ze lacht

Ze huilt maar ze lacht

Ze loopt door een wereld die niet aardig voelt

Onbedoeld zegt ze dingen die iedereen altijd zegt

Want nooit gaat het slecht, altijd okay

En ze lult met ze mee, en ze lacht

Ze huilt maar ze lacht.

En nu... ze laat het los

En nu... ze laat het los.

Ze voelt zich alleen als ze loopt in de stad

En ze kijkt in het raam, ziet een ander daar staan

En ze weet wie het is, maar ze wil haar niet zijn

En gaat door met de schijn

En ze lacht

Ze huilt maar ze lacht

Wat als ze morgen besluit niet te schuilen

Haar betere ik voor haar ware gezicht te ruilen

Zullen de vrienden die zij wil vertrouwen

Nog steeds van haar houden?

Als ze huilt, als ze huilt en niet lacht.

En nu... ze laat het los

En nu... ze laat het los

Ze laat het los

Ze laat het los

Ah... ah... ze laat het los.

Ik zit hier alleen in de trein en duik in mijn jas

En kijk uit het raam en ik vraag me af

Hoe zou het voelen mezelf te zijn?

Want soms doet het pijn als ik huil

Maar ik lach.