Mijn vader en mijn moeder zijn niet allebei in leven.

Maar dankzij hun heb ik nu mijn eigen mening.

Bedankt pa, ik ben je dankbaar dat je ons op wilde voeden,

Samen met me moeder.

Ik ben gelukkig als ik jou gelukkig zie,

En gelukkig ben jij ook gelukkig als je mij weer eens ziet.

We waren een gezin en werden uit elkaar getrokken,

Door de ziekte van ma waardoor ze is vertrokken.

Je deed je uiterste best om ons op te voeden,

Alleen zag ik het niet vandaar toen al die woede.

Dus bij deze bied ik jou mijn excuus aan,

En hoop dat je het nu kan aanvaarden.

Pa ik zie nu nog steeds verdriet in je ogen,

Denk jij nog vaak aan ma?

Ik zie d'r als ik droom,

Ik zie d'r telkens voorbij lopen,

Maar mij kan ze niet zien want ze leeft alleen maar in mijn dromen.

Ze zeggen vaak tegen mij, dat ik op je lijk,

Dus net zo koppig maar ook net zo slim als jij.

Jij bent alles wat ik wilde zijn,

Jij bent die man waar ik tegen op kijk.

En kijk, begrijp nu dat je, je leven nu met een ander deelt.

Je wilde liever leven zoals we vroeger deden,

Maar keuzes waren niet van toepassing.

Nee en daarom leven we in het leven dat we nu leven,

Dit is het heden pa.

Heb dit voor jou geschreven,

Uit het diepst van mijn hart ik hou van jou voor leven.

En die hartaanval die heeft mij laten denken,

Was het nou mijn fout?

Doordat ik jou toen krenkte, dat dacht ik al die tijd.

Dus daarom heb ik spijt.

Voor al die fouten pa, sta ik bij jou in het krijt.

En ik hoop dat je mij nou begrijpt.

En hoop dat je voorlopig nog hier bij ons blijft.