Schaf de zon af, trek de stekker

Uit de sterren die daar staan

Haal een bezem door de melkweg,

Hang een doek over de maan.

Stop de aarde met dat gedoe

En met dat draaien om haar as

Met die hussel van seizoenen,

Elk kwartaal een andere jas.

Sla kalenders in de ijzers,

Steek een spaak tussen de wijzers

Het wordt nooit meer hoe het was.

Schaf de zon af trek de stekker

Uit de sterren die daar staan

Veeg de melkweg onder het vloerkleed,

Draai dat peertje uit de maan.

Pulk meteen ook die planeten

Uit hun eindeloze baan

Want ik heb het wel gezien zo

Is er voor mij niks meer aan.

Haal de klokken uit de toren,

Staak het tikken van de tijd

Laat geen ochtend ooit nog gloren,

Geen gemiddaguur, respijt.

Stop het avondrood met kleuren

Laat er niets, niets meer gebeuren

Breng me de vergetelheid.

Waarvoor kleur nog, waarvoor ogen?

Laat het zwart zijn, eeuwig nacht.

Waar is 'ie nou nog voor nodig

Als mijn liefje niet meer lacht?

Schaf de zon af of de sterren,

Laat het uit zijn met die maan

Laat toch alles wat zo straalde

Met haar stoppen te bestaan.