In de stad amsterdam

Waar de zeelieden lallen

Tot hun nachtmerries schallen

Over oud amsterdam

In de stad amsterdam

Waar de zeelieden dronken

Als een wimpel zo lam

In de dokken gaan ronken

In de stad amsterdam

Waar de zeeman verzuipt

Vol bier en van gram

Als de morgen ontluikt

In de stad amsterdam

Waar de zeeman ontwaakt

Als de warmte weer blaakt

Over damrak en dam.

In de stad amsterdam

Waar de zeelieden bikken zilv'ren haringen slikken

Bij de staart, uit de hand

Van de hand in de tand

Smijten zij met hun knaken

Want ze zullen 'm raken

Als een kat in het want

En ze stinken naar aal

In hun grofblauwe truien

En stinken naar uien

Daarmee doen zij hun maal

Na dat maal staan ze op

Om hun broek dicht te knopen

En dan gaan ze weer lopen

En het boert in hun krop.

In de stad amsterdam

Waar de zeelieden zwierven

En de meiden versieren

Buik aan buik, lekker klam

En ze draaien hun wals

Als een wentelende zon

Op de klank, dun en vals

Van een accordeon

En zo rood als een kreeft

Happen zij naar wat lucht

Tot opeens met een zucht

De muziek het begeeft

Met een air van gewicht

Voren zij met wat spijt

Dan hun mokumse meid

Weer terug in het licht.

In de stad amsterdam

Waar de zeelieden zuipen

En maar zuipen en zuipen

En daarop nog eens gaan zuipen

Zuipen op het geluk

Van een hoer op de wallen

Of een hamburgse hoer

Nou ja, van een goed stuk

Van een slet die zichzelf

En haar deugd heeft geschonken

Voor een gulden of elf

En dan zijn ze goed dronken

En met wankele lijven

Lozen zij dan hun drank

Pissen zoals ik jank

Op de ontrouw der wijven.

In de stad amsterdam

In de stad amsterdam.