Ze deed alsof ze sliep,

Niet te licht en niet te diep

Elke man zou haar geloven

Een dove die voorgoed verblind is

En jij, je wist niet wat je hoorde

Je was opeens te stom voor woorden

En je kon haar ook niet zien

Een vijand die je goed gezind is

Lijkt al op een vriend.

Een handvol diamanten

Die te klein zijn om te splijten

Wat zal het je dan spijten

Dat ze weggleed als los zand.

Ze waakte als een leeuw

Elke zucht een stille schreeuw

Van genot en heerlijk lijden

Een ingewijde die niets loslaat

En jij, een gokker zonder kansen

Brak voor elke worp een lans

Maar tevergeefs bij deze vrouw

Die nooit voor iemand opstaat

En zeker niet voor jou.

Een handvol diamanten

Die te klein zijn om te splijten

Wat zal het je dan spijten

Dat ze weggleed als los zand.

Een handvol diamanten

Die te klein zijn om te splijten

Wat zal het je dan spijten

Dat ze weggleed uit je hand?

Ze was een diamant

Tussen alle korrels zand.