Rust is er nooit, in mijn slaap niet

En niet als ik meer dan bewust om mezelf heen ren

Tussen de mensen op straat ben ik alleen

En ik praat en ik weet wat ik meen

En wat ik verzin

Het is echt en ik droom tegelijk

Kom in mijn nacht

Kom bij me liggen

Waak met me mee

Geef me de geest

Geef me de geest.

Slaap laat me wachten, dus ik fantaseer

Mijn wereld zoals die ook werkelijk is

Er is altijd een waarheid maar hoe je haar ziet

Hangt af van je moed en je blik

Van wat je doet

En wat doe ik,

Dagdromer van beroep?

Kom in mijn nacht

Kom bij me liggen

Waak met me mee

En geef me de geest

Geef me de geest.

Hoe minder ik slaap

Hoe dieper ik droom

De dagen gaan trager

Totdat ze stilstaan

En loom denk ik dat ik weet wat het is

Je brengt me steeds weer van mijn stuk

Ik zie scherper en scherper

Dan zie ik niets meer

Heel even maar

Ik noem het geluk

Het grote geluk van de geest.

En wat doe ik,

Dagdromer van beroep?

Ik vraag je, ik smeek je

Kom bij me liggen

Waak met me mee

En geef me de geest

Geef me de geest.

Breng me de tijd in een fles

Ik geef je mijn bloed

En mijn hoofd op een blad

Dans voor me, naakt

Kom bij me liggen

Waak met me mee

En geef me de geest

Geef me de geest.